وقتی اسلام حکومت کند...
دفاع مقدس هشت ساله يك نمونه از آن بود که چگونه ملت ايران با حدّاقل امکانات مقابل تمام جهان با آن همه امکانات مقاومت کرد. امام خميني (ره) نشان دادند وقتي اسلام حكومت كند چه توانائي هاي غير قابل تصوري از خود نشان مي دهد. در همين راستا در صورتي که موانع تحقق برنامه هاي نظام اسلامي برطرف شود، معضلاتي مثل بيكاري و ازدواج جوانان و مشکلات اقتصادي و اضطراب هاي روحي که همه حاصل تمدن غربي است، از بين مي رود. فرهنگ غربي با دادن حقوق بيكاري و ايجاد محل خواب براي بيكاران، مشکلات پيش آمده توسط آن تمدن را پنهان مي كند.
برشی ازکتاب امام خمینی وخودآگاهی تاریخی
اوج امید در بیکاری وبی شغلی
كسي كه شغل مناسبي به دست نياورد، اگر زندگي خود را محدود به دنيا کرد همه ي هستي خود را هيچ مي پندارد، ولي كسي كه به ياد مرگ باشد، و زندگي حقيقي را در افقي ديگر جستجو مي کند، حتي اگر بعد از اين كه تمام تلاش خود را انجام داد و شغل مناسب و زندگي و خانه و همسر و فرزندي هم پيدا نكرد، حيات خود را پوچ و بيهوده و شكست خورده نمي بيند.
با توجه به امر فوق عرض مي کنم تمدن غربي مصيبت هايي براي بشر پيش آورد كه قبلاً چنين مصيبت هايي در جوامع سابقه نداشت و اگر سختي هايي بود که مسلّم بود، مصيبت به حساب نمي آمد، چون زندگي را در عالَمي بالاتر از دنيا جستجو مي کرد. وقتي ياد قيامت از بشر گرفته شد همه ي بهره هاي مفيد زندگي از او گرفته شد، اين انسان در هر صورت هنر زندگي كردن را از دست مي دهد، چون هنر مردن را از دست داده است. در بحران اقتصادي که در آمريکا پديد آمد يک آقای مهندسی خودش و همسر و دو فرزندش را کشت. آيا از اين مسئله بايد ساده گذشت؟
چرا آن آقا زندگي را آنقدر تنگ و تاريک ديد. چرا در دنياي امروز عده ای از جواناني که بيكار مي شوند، خودكشي مي كنند يا لاابالي گري و بي خيالي پيشه مي نمايند؟ چون بعد از چندين سال درس خواندن و مهندس شدن مي بيند كاري به دست نياورده و تمام زندگي اش هم اين است كه كاري به دست آورد، ولي اگر اصل زندگي را در رابطه با اُنس با خدا و زندگي در ابديت ببيند، متوجه مي شود اولاً: خالق او رزق او را حتماً به او مي رساند، ثانياً: با از دست دادن شغل، اصل حيات را از دست نداده است.
برشی از کتاب هنرمردن
استادطاهرزاده
مهمترین موانع تولید
دکتر مجید شاکری:
ما با تورم ۳۷ درصد نمیتوانیم دربارهی تولید صحبت کنیم؛ چون در تورم عدم اطمینان هست. در عدم اطمینان نمیتوان از برنامهی توسعهی صنعتی صحبت کرد. وقتی در مورد تورم صحبت میکنیم، در واقع داریم دربارهی بودجهی دولت صحبت میکنیم. نمیشود ارز در بودجهی دولت در یکسال دو برابر شود. کسری بهجای خود، تبعات دیگرش را هم باید نگاه کرد. از پایهی پولی یا پول بانکی هم نمیتوانیم استفاده کنیم.
الآن برای تأمین مالی توسعه و تأمین مالی تولید، سقف جدیدی دارد ایجاد میشود؛ یعنی ما دیگر نمیتوانیم به سبک قدیم ذخایر خارجیمان را در صندوق توسعهی ملی ببریم و از بانک مرکزی ریال بگیریم و برای جریاندهی به تولید استفاده کنیم. اساساً موضوع تأمین مالی توسعه به موضوع شماره یک تبدیل شده است.
طرف دیگر این موضوع، نظام بانکی است. در نبود ارز خارجی ابزار برای داشتن برنامهی توسعهی صنعتی استفاده از پول بانکی و خلق پول بانکی است، نه اینکه با پول پاشیدن تولید ایجاد شود. پول بهعنوان یک نهاد، معجزه نمیکند که اگر پول بیشتری بپاشیم، تولید بیشتر میشود؛ امّا پول ابزار خوبی برای کنترل زنجیرهی تولید است که مدتهاست از آن استفاده نمیکنیم. در دوران جنگ، جهتدهی برنامهی توسعهی صنعتی با استفاده از پول بانکی بود، ولی الآن ما این ابزار را کلاً کنار گذاشتیم. وقتی برنامه داشته باشیم، میدانیم که چگونه از خلق پول بانکی استفاده کنیم تا از بین ردههای صنعتی مختلف، چندتا را برای مرکز تولید و پیشران تولید استفاده کنیم و اقتصاد را جلو برویم.
البته وقتی مصارف دولتی بهطور ناگهانی زیاد میشود یا باید نظام بانکی و مصارف تولید پاسخگو باشد، یا مسائل تورمی خاص خودش را خواهد داشت، یا باید کاری شبیه کار بانک مرکزی که الآن کرده را انجام داد؛ یعنی کنترل ترازنامه بگذارد تا سایز ترازنامهی بانکها از حدی بزرگتر نشود. این کار مانع تورم هم هست، ولی از یک جایی به بعد وقتی تأمین مالی تولید در سایهی این قرار میگیرد، معلوم نیست که تورم را چگونه باید کنترل کرد.
نکتهای هم که در خلق پول بانکی (رشد نقدینگی) مهم است، درصد رشدش است. منظور من این نیست که ما باید سیاست پولی انبساطی داشته باشیم، امّا خلق پول بانکی که دارد بهدلیل نیازهای درونزای اقتصادی رشد پیدا میکند را میشود با آن برخورد کرد. وقتی برنامهی توسعهی صنعتی داشته باشیم، میدانیم که کجا تولید، کشاورزی و مسکن به همدیگر وصل میشود. در این صورت عناوین غیرقابل سنجش و پایش به پروژهی قابل بازرسی و تخصیص اعتبار تبدیل میشود. در این ساختار، ابزار حکمرانی برای کنترل مصرف و رشد اقتصاد و تولید، عملاً خلق پول بانکی به ریال خواهد بود.