رزق کریم (مسائل اقتصادی)

عدم اولویت تولید در نظام بانکی
یکی از چالش‌های اساسی جهش تولید رسوب سرمایه و عدم به­‌کارگیری آنها در بخش تولید توسط بانک‌ها  است. بانک‌ها ، مراکز و موسساتی هستند که سپرده‌های عموم مردم را به‌­عنوان ودیعه دریافت می‌کنند؛ کارمزد اندکی را کسر می‌کنند و سرمایه‌های عمومی (و به‌­تعبیری سرگردان) را به­‌سمت عرصه‌های تولید و صنعتی هدایت می‌کنند. به‌­تبع در چنین شرایطی، تولید کشور تقویت می‌شود و در سایه چنین امری، ضریب اشتغال‌زایی ارتقا پیدا می‌کند. بنابراین بانک‌ها  می‌توانند ازطریق تامین مالی هدف­مند و اعطای تسهیلات بانکی به پروژه‌های کلان و اشتغال‌زای کشور، نقش پررنگی در کمک به جهش تولید داشته باشند.

اما آنچه در عمل اتفاق می‌افتد اولویت ندادن به تولید در نظام بانکی است. اگر افزایش تولید کشور به‌­عنوان اولویت نظام بانکی باشد، نرخ سود بانکی نباید بیش‌از نرخ بازده سرمایه در کشور تعیین شود. درحالی که نرخ بازدهی سرمایه در بازار تولید به‌­طور متوسط بین ۱۰ تا ۱۵ درصد است، نرخ سود بانکی بیشتر از این مقدار است و سرمایه‌گذار به‌­جای ورود به بخش تولید ترجیح می‌دهد تا سرمایه‌اش را در بانک که سود بیشتر و ریسک کمتری دارد قرار دهد. همچنین نرخ بازگشت سود تسهیلات بانکی نیز بسیار بیش­از سود سرمایه در کشور است و تولیدکننده توان دریافت تسهیلات بانکی را نخواهد داشت.

آنچه که به­‌عنوان راه­کار برای اصلاح این روند توسط کارشناسان مطرح می­‌شود عبارت است از:

افزایش توان تسهیلات‌دهی بانک‌ها
اصلاح ساز وکارهای تسهیلات‌دهی به بنگاه‌ها
تسهیل تأمین مالی بنگاه‌ها از کانال بازار سرمایه
هدایت نقدینگی به­‌سمت بازار سرمایه
تجهیز منابع مالی ازطریق افزایش سرمایه در بازار سرمایه

ادامه دارد….