رزق کریم (مسائل اقتصادی)

ادامه??

کافي است شما اعتقاد داشته باشيد زمانه، زمانه ي تحقق تمدن اسلامي است و لذا جايگاه هر پيش آمدي را که در تقابل با تمدن اسلام رخ مي دهد مي توانيد درست تشخيص دهيد و ملاحظه کرده ايد بعد از جنگ احزاب ديگر جنگي که لازم باشد مسلمانان از خود دفاع کنند نداشتند و در جنگ سرنوشت ساز احزاب هم همين اندازه کافي بود که مسلمانان اعتقاد به حضور تاريخي خود داشته باشند و تحت تأثير آن هايي که هنوز در گذشته زندگي مي کردند قرار نگيرند.

خداوند در آيه ي 18 سوره ي احزاب ما را متوجه معوّقينِ بي تاريخ مي کند که بعد از شکست احزاب باز باور نمي کردند احزاب رفته اند زيرا هنوز در گذشته زندگي مي کردند و از اين جهت در اوج بي فکري بودند.

مي فرمايد: «قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقينَ مِنْكُمْ وَ الْقائِلينَ لِإِخْوانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنا وَ لا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلاَّ قَليلاً» خداوند معوّقينِ شما را که نظر به گذشته دارند مي شناسد و نيز آن هايي را هم که به برادرانشان که در دفاع شرکت کرده اندعابر پیاده:
مي گويند به سوي ما بياييد و خودشان آن طور که لازم است در دفاع شرکت نمي کنند، مي شناسد. 
«معوّقين» تعبير دقيق و لطيفي است براي افرادي که مي خواهند ما را به عقب برگردانند تا از حياتي که با نور اسلام شروع شده فاصله بگيريم و با اين که در بين رزمندگان قرار داشتند و قيافه ي حزب اللهي و انقلابي هم ممکن است به خود بگيرند ولي «وَ لا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلاَّ قَليلاً» براي آن که بخواهند تاريخ کفر را عوض کنند به طور جدّي وارد مقابله با دشمن نمي شوند.

و در ادامه مي فرمايد: «أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ فَإِذَا جَاء الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذِي يُغْشَی عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُم بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَی الْخَيْرِ أُوْلَئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَی اللَّهِ يَسِيرًا»(احزاب/19) نسبت به شما بخل مي ورزند و چنانچه خطري براي جامعه ي اسلامي پيش آيد اين ها آنچنان مي ترسند که شما مي بينيد مثل کسي که در حال احتضار، مرگ او را احاطه کرده، به شما مي نگرند، پس چون خطر و ترس برطرف شود با انواع سخنان و تحليل ها به شما طعنه مي زنند. اين ها چون دل در گرو تمدن گذشته دارند برايشان سخت است که شما موفق شويد.

مي فرمايد: معوّقين با اين که از نظر عباداتِ فردي ايمان آورده بودند و مطابق شريعت اعمال فردي خود را انجام مي دادند، ولي به واقع ايمان نياورده اند و در نتيجه بهره اي از اعمالشان برايشان نمي ماند، همه ي آن اعمال را خدا حبط مي کند و اين استبعادي ندارد و براي خدا آسان است. 
ملاحظه مي فرماييد که در دل آيه ي فوق آنجا که مي فرمايد: «فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ» خبر از رفتن تحريم ها و تهديدها  مي دهد. اين که مقام معظم رهبري«حفظه اللّه» مي فرمايند: مطمئن باشيد شما پيروزيد، به استناد اين نوع آيات است که هر تهديدي که جبهه ي کفر بر جبهه ي توحيدي اعمال کند حتماً رفتني است، هرچند بعد از رفع تهديد و تحريم با  انواع طعنه هاي تيز و شمشيرگونه عقده گشايي خواهند کرد. اين طعنه زنندگان کساني اند که به ظاهر در کنار شما هستند ولي تقابل جدّي با جبهه ي کفر ندارند و در صدداند شما را به زير يوغ فرهنگ کفر برگردانند. 

منبع:کتاب امام خمینی وسلوک درتقدیرتوحیدی زمانه

استاد طاهرزاده

 
در سال پنجم هجري، احزاب يعني همه ي جبهه ي کفر جزيرة العرب، همراه با يهودياني که از مدينه اخراج شده بودند، در جبهه اي متحد براي از بين بردن اسلام به طرف مدينه آمدند و وقتي با خندق روبه رو شدند به مدت يک ماه مدينه را محاصره کردند، قصدشان هم اين بود که کار اسلام را تمام کنند. سوره ي احزاب بعد از جنگ احزاب براي بازخواني آنچه در اين يک ماه گذشت، نازل شد.

قرآن خطاب به مسلمانان مي فرمايد: ما شما را با باد و لشکرياني که «لَمْ تَرَوْها» آن ها را نمي ديديد، مدد کرديم. و بالاخره «وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنَالُوا خَيْرًا… »(احزاب/25) و خداوند کفار را در عين آن که ناراحت بودند از اين که به اهدافشان نرسيدند، بازگرداند.

حال قرآن آمده آن جنگ را بازخواني مي کند تا روشن شود در تاريخي که با ظهور اسلام شروع شد و دشمنان با آن همه تهديد و تحريم و محاصره به جايي نرسيدند،  چه پيش آمد. مسلمانان پيروز شدند در حالي که نه تنها دشمنانِ بيروني حتي بني قريضه اي که با مسلمانان در داخل مدينه اتحاد داشتند، از پشت به آن ها خنجر زدند به طوري که پيامبر خدا مجبور شدند 500 نفر از لشکر 3000 نفري خود را وارد شهر مدينه کنند تا با بني قريضه بجنگند، از طرف ديگر منافقان در درون جبهه و در بين مسلمانان روحيه ها را خراب مي کردند و ضعيف الايمان ها را از ادامه ي کار مأيوس مي نمودند.

سوره ي احزاب با اين آيه شروع مي شود که «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَ لا تُطِعِ الْكافِرينَ وَ الْمُنافِقينَ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَليماً حَكيما» اي پيامبر با حفظ تقواي الهي کافران و منافقان را که مي خواهند با فشار رواني تو را مجبور کنند مطابق ميل شان تصميم گيري کني، اطاعت مکن. منافقين در گرماگرم دفاعي که مسلمانان در مقابل احزاب داشتند، جوّ ساختند «…يا أَهْلَ يَثْرِبَ لا مُقامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا… » (احزاب/13) اي اهل يثرب اين جا نمانيد، از پشت خاکريز به شهر برگرديد. عده اي از مسلمانان که همان ضعيف الايمان ها بودند و قرآن تعبير «الَّذينَ في قُلُوبِهِمْ مَرَض » را در موردشان به کار برده

و علامه طباطبايي(ره) مي فرمايند اين هايي که قرآن در موردشان مي فرمايد در قلب هايشان مرض بود، همان ضعيف الايمان ها بودند. آن ها به خدا و نبوت پيامبر(ص) اعتقاد داشتند اما به تمدن اسلامي در مقابل تمدن جاهليت معتقد نبودند، به همين جهت يک نحوه نزديکي با منافقان و کفار در خود احساس مي کردند و لذا به راحتي تحت تأثير منافقان قرار مي گرفتند و دل به جنگ نمي دادند. در اين فضا قرآن مي فرمايد:

مؤمنين واقعي وقتي با تهديد و محاصره ي احزاب روبه رو شدند متوجه گشتند آن وعده اي که خداوند در تحقق تاريخِ توحيد داده، در حال وقوع است. در فضايي که همه متحد شدند تا مسلمانان را به تاريخ گذشته برگردانند و همه چيز حکايت از اين مي کرد که مسلمانان شکست مي خورند، عده اي به جهت بصيرت تاريخي، چيز ديگري مي ديدند.

مي فرمايد: «وَلَمَّا رَأَی الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا»(احزاب/22) و چون مؤمنين با احزاب روبه رو شدند گفتند اين هماني است که خدا و رسولش وعده داده و خدا و رسولش راست گفتند و در اين رابطه بر آن ها چيزي افزوده نشد مگر ايمان و تسليم. چون آن ها متوجه بودند بستر حضور اسلام در آن تاريخ، تقابل جدّي اسلام با مجموعه ي کفر است و از اين طريق حضور تاريخي اسلام شروع مي شود. 

❌ادامه دارد…

?انسان عاقل و زمان شناس به خوبي مي فهمد که امروز، روز صلح با جهان استکباري نيست،

?در پيشاني انسان عاقل - همچون حضرت روح اللّه خميني(ره)- مي توان خواند که به اذن الهي چگونه همچون شيري جوان و سرزنده به ميدان آمده تا با فرهنگ استکباري غرب که ديگر هيچ چيزي براي دفاع از خود ندارد و نهايتاً دست به تحريم رقيب خود مي زند که آن مسخره ترين نوع دفاع است، مقابله کند

?و از اين جهت هرگز حضرت روح اللّه از شعار صلح طلبي تمدن غربي فريب نخورد و فرمود جنگ تا رفع فتنه بايد ادامه يابد،

?جنگي که با انقلاب اسلامي شروع شد و به عنوان جنگ بین مستضعف و مستکبر و جنگ بین فقر و غنا تا قیام قیامت ادامه خواهد یافت.

?منبع: امام خمینی وسلوک درتقدیر توحیدی زمانه

به نظر من در مجموع، دستگاه یک خطای دوپایه‌ای را دارد در زمینه‌ی برخورد با مسائل اقتصادی انجام میدهد؛ یک پایه عبارت است از نوعی حرف زدن و مشی کردن که تلقّی عمومی این باشد که فساد عمومی است، در حالی که فساد عمومی نیست، فساد مال تعداد اندکی مفسد است؛ هم در دستگاه‌های دولتی، هم در دستگاه‌های مردمی، هم در محیط کسب‌وکار، آنهایی که مفسدند، افراد معدودی هستند، تعداد معدودی؛ [ولی] ما جوری در اظهاراتمان و در تعبیراتمان حرف میزنیم که تلقّی مردم این میشود که خب همه‌جا را فساد گرفته! این غلط است، واقعیّت این نیست. این یک پایه‌ی غلط. پایه‌ی غلط دوم اینکه با آن موردی که واقعاً فساد است، برخوردِ قاطع و روشن نمیکنیم؛ باید برخورد بشود؛ آنجایی که واقعاً مفسد اقتصادی است، باید صریح و روشن برخورد بشود.

و برخورد هم البتّه با تبیین [باشد]؛ یکی از کارهای مهم این است، که برمیگردد به همان مقوله‌ی تبلیغ. یعنی وقتی یک مفسد اقتصادی را شما محاکمه میکنید و محکوم میکنید به یک مثلاً جزائی و یک مجازات و معاقبه‌ای، این برای مردم جوری تبیین بشود که مردم همه احساس کنند که این کارِ درستی است و این کار باید همین‌جور انجام میگرفت.

بیانات امام خامنه ای در دیدار رئیس و مسئولان قوه قضائیه/۱۳۹۷/۰۴/۰۶

یکی از جاهایی که قوّه‌ی قضائیّه میتواند برای اصلاح اقتصاد کشور نقش ایفا کند، ایجاد امنیّت فضای اقتصادی است؛ این کارِ قوّه‌ی قضائیّه است. قوّه‌ی قضائیّه باید بتواند نوعی برخورد کند با مختل‌کننده‌ی امنیّت، که فضای کسب‌وکار مردم، فضای زندگی و معیشت مردم، یک فضای امنی باشد؛ این یکی از زمینه‌های کار قوّه‌ی قضائیّه برای اقتصاد کشور [است]. یک قلم دیگر از کارهایی که قوّه‌ی قضائیّه در زمینه‌ی مسائل اقتصاد میخواهد انجام بدهد، همین است؛ مبارزه‌ی با مفاسد اقتصادی و مفسدین اقتصادی. قوّه‌ی قضائیّه در این زمینه به صورت واضح و گاهی حتّی به صورت جنجالی وارد بشود.

امام خامنه ای ۱۳۹۷/۴/۶