رزق کریم (مسائل اقتصادی)

امام علي علیه السلام مي‌فرمايد:

«مَنْ رَضِيَ بِرِزْقِ اللهِ لَمْ يَحْزَنْ عَلي مافاتَهُ»(۱)اگر كسي راضي به رزق خدا شد، بر آنچه از دستش رفت اندوهگين نمي‌شود. چون رزق هركس ثابت است، پس آنچه از دست ما مي‌رود، رزق ما نبوده تا جاي نگراني باشد. آري؛ همچنان كه بحث آن گذشت، طبق مشيت الهي رزقِ بعضي‌ها را تنگ مي‌گيرند و رزق بعضي‌ها را گسترده، نه آن‌ كسي كه رزقش را تنگ گرفته‌اند - تا در تنگي رزق امتحانش كنند- مي‌تواند رزقش را وسيع كند و نه آن‌كه رزقش را فراخ كرده‌اند، بايد مغرور شود و به طلب رزق بيشتر مشغول گردد. حضرت در اين جملة فوق‌العاده‌ ارزش‌مند مي‌فرمايند: كسي كه به رزق خدا راضي شد، غصّة آنچه را كه از دست مي‌دهد نمي‌خورد.

برايتان حتماً پيش آمده كه غذايي در سفره آماده است كه بخوريد، ناگهان به شما خبري مي‌رسد كه مجبور مي‌شويد بلند ‌شويد و دنبال كاري برويد، اگر به رزق خود راضي نباشيد، غصّه مي‌خوريد كه عجب! اين‌همه سختي كشيديم براي فراهم كردن غذا ولي آخرش نخورديم و رزق كس ديگري شد، در حالي‌كه تو بايد خوشحال باشي كه اسباب رزق ديگري شده‌اي و به آن هم بايد راضي باشي و مطمئن باشي رزق تو نبوده است وگرنه به دست تو مي‌رسيد، اصلاً چيزي از دست نداده‌اي، مي‌فهمي رزقت نبوده و اين نوع تجزيه‌ و تحليل نسبت به رزق يك بصيرت است كه انسان متوجّه باشد آنچه از دست او رفته، رزق او نبوده است و به رزق خودش راضي شود كه هماني است كه در دست اوست، و راه رسيدن به خدا هماني است كه در دست اوست، بقيه رهزن است و راه ما را منحرف مي‌كند. (۲)

(۱)- نهج‌البلاغه، حكمت 349.

(۲)جایگاه رزق انسان در هستی/استاد طاهرزاده