رزق کریم (مسائل اقتصادی)

کاری نداشتند جز اینکه سر کوچه و پشت موتور توی ده بچرخن. مردم هم کم کم از دستشون عاصی شده بودن. یه روز روحانی روستا باهاشون صحبت کرد. یکیشون دیپلم خیاطی داشت.
-پس چرا کاری نمی کنی؟
-پول ندارم- چرخ می خواد، مغازه می خواد- کسی رو توی بازار نمی شناسم- کی لباسامو میخره؟ و…
حاج آقا گفت: خدا روزی رسونه. از تو حرکت از خدا برکت. نمی شه که بیکار بشینین!
قرار شد هرکدومشون یه کم پول بذارن وسط باهاش چرخ و میز و پارچه و… بخرن. پارکینگ خونه یکیشون هم شد کارگاه.
حاج آقا هم توی مسجد گفت: از این به بعد همه پیراهن و شلوارشون رو از این جوونا بخرن. کم کم از روستاهای اطراف هم سفارش گرفتن و کارشون رو توسعه دادن.
حالا نصف روستا دارن دوخت و دوز می کنن.

منبع:سایت جامعه تحلیلی خبری ندای اصفهان

چند سال پیش در اخبار آمده بود: خانم “هو” همسر نخست وزیر سنگاپور در مراسم استقبال رسمی خود در آمریکا، با یک کیف دستی زنانه آبی رنگی مقابل خبرنگاران ظاهر شد که به نظر می رسید کیف ارزان باشد و متعلق به برندی مشهوری نیست.

این صحنه با موجی از انتقادها در مطبوعات و شبکه های اجتماعی روبرو شد؛ بویژه که میشل اوباما میزبان آمریکایی وی با لباسهایی گران قیمت کنار او ایستاده بود.

در برابر این انتقادها، خانم “هو” مجبور شد تا داستان کیف آبی رنگ خود را فاش کند. وی گفت که آن را به قیمت 11 دلار از نمایشگاه ساده ای در سنگاپور خریده است.

این نمایشگاه متعلق به یک مدرسه ویژه دانش آموزان مبتلا به اوتیسم است.

این مدرسه تولیدات دانش آموزان مبتلا به اوتیسم خودش را برای حمایت از استعدادهای آنها و کسب درآمد آنها، در این نمایشگاه ارایه می کند.

خانم هو گفت که از نظر او، این کیف دستی آبی رنگ بسیار ارزشمند است زیرا یک دانش آموز 19 ساله برای ساختن آن وقت زیادی گذاشته است.

به محض انتشار این داستان، فروش روزانه این نمایشگاه به حدود 200 کیف رسید و این درحالی بود که کیف ها تا پیش از این در این نمایشگاه انبار شده بودند.

#رونق_تولید

منبع:نوشته بهروز بیات / دکتری تخصصی علم اطلاعات و دانش شناسی گرایش مدیریت اطلاعات/ عضو هیات علمی دانشگاه

سردار رحیم صفوی در گفتگویی که چند سال قبل با خبرگزاری فارس داشته به خاطره ای از حضورش در منزل رهبر انقلاب اشاره کرده و گفته است:

«یک بار از جبهه آمده بودم و عصر در خانه آقا خدمت ایشان رسیدم و گزارش عملیات‌ها را دادم. نماز مغرب و عشا را پشت سر ایشان خواندیم و فرمودند: «آقارحیم! برای شام می‌مانی یا می‌روی؟» گفتم: “شام علما برکت دارد.اگر اجازه بدهید می‌مانم.”

آقا فرمودند: «از بیرون برایت شام بگیریم یا هر چه در خانه هست می‌خوری؟» گفتم: «آقا! هر چه در خانه هست می‌خورم».

شام رئیس‌جمهور یک املت ساده بود. فرشی که زیر پای آقا بود، انصافاً از فرش خانه من خیلی کهنه‌تر و حسابی نخ‌نما بود. هم شام رئیس‌جمهور هم فرش رئیس‌جمهور خیلی از سایر مردم مختصرتر و ساده‌تر بود. خدا شاهد است اغراق نمی‌کنم. واقعاً زندگی آقا به همین مختصری است.»

منبع:خبرگزاری آنلاین

 #داستان

? مردی با دوچرخه به خط مرزی میرسد.او دو کیسه بزرگ همراه خود دارد.مامور مرزی میپرسد : « در کیسه ها چه داری؟». او میگوید «شن»

?مامور او را از دوچرخه پیاده میکند و چون به او مشکوک بود ، یک شبانه روز او را بازداشت میکند ، ولی پس از بازرسی فراوان ، واقعاً جز شن چیز دیگری نمییابد.

?بنابراین به او اجازه عبور میدهد.

?هفته بعد دوباره سر و کله همان شخص پیدا میشود و مشکوک بودن و بقیه ماجرا…
?این موضوع به مدت سه سال هر هفته یک بار تکرار میشود و پس از آن مرد دیگر در مرز دیده نمیشود.

?یک روز آن مامور در شهر او را میبیند و پس از سلام و احوال پرسی ، به او میگوید : من هنوز هم به تو مشکوکم و میدانم که در کار قاچاق بودی ، راستش را بگو چه چیزی را از مرز رد میکردی؟

?قاچاقچی میگوید : دوچرخه!